Wieś położona na północnym skraju gminy Miączyn, w obrębie Działów Grabowieckich.
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1394 roku, gdy utworzona została łacińska parafia w Grabowcu. Pierwsza wzmianka o cerkwi pochodzi z 1531 roku.

W 1716 roku wojska saskie spaliły Świdniki. Do I wojny światowej istniał w Świdnikach pałacyk klasycystyczny, którego czas budowy nie jest znany. Był to pałac murowany. Z tyłu pałacu założony był stosunkowo niewielki park. W czasie działań wojennych I wojny światowej pałac został spalony.
Według spisu z 1921 roku wieś liczyła 83 domy i 457 mieszkańców. Podczas okupacji hitlerowskiej we wsi powstał oddział Armii Krajowej.

Szczególnie tragiczna była pacyfikacja wsi w dniu 12 czerwca 1944 roku, kiedy to Niemcy otoczyli wieś. Zginęło wówczas 3 partyzantów z oddziału „Żbika” oraz 10 osób cywilnych. O tych wydarzeniach informuje tablica pamiątkowa na ścianie budynku Szkoły Podstawowej. W 1955 roku powstała we wsi Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, która obok rolnictwa trudniła się także hodowlą ryb. W pięć lat później przy kompleksie stawów powstał rezerwat przyrody.

Wieś położona jest przy drodze powiatowej Miączyn – Grabowiec oraz Świdniki – Żuków. Przez wieś przebiega również droga gminna o nawierzchni bitumicznej łącząca Świdniki z Żukowem.

Według stanu na dzień 31 grudnia 2004 roku wieś Świdniki liczyła 422 mieszkańców,natomiast na 31 grudnia 2005 roku 433 mieszkańców.

Wykaz sołtysów w Świdnikach od 1972 roku