Wieś położona na południowym skraju gminy Miączyn, nad rzeką Siniochą, w obrębie Kotliny Hrubieszowskiej.
Miejscowość wzmiankowano po raz pierwszy w roku 1442, kiedy należała do prawosławnego właściciela chełmskiego. Pierwsza wzmianka o cerkwi pochodzi z 1540 roku. Już w XVII wieku istniał we wsi parterowy dwór murowany, z murowanymi sklepionymi lochami.

Spis z 1827 roku notował wieś w powiecie tomaszowskim i parafii Dub. Niewirków liczył wtedy 59 domów i 448 mieszkańców. Pod koniec XIX wieku wybudowano w Niewirkowie murowany z cegły i otynkowany eklektyczny pałac. Na początku XX wieku istniały we wsi dwa wiatraki.

Spis z 1921 roku wykazał, że Niewirków liczył 94 domy i 616 mieszkańców. W roku 1923 wybudowano na terenie folwarku niewirkowskiego murowaną gorzelnię i magazyn spirytusu, a w 1932 roku młyn motorowy. Tragiczny dla mieszkańców wsi był okres okupacji niemieckiej. W listopadzie 1942 roku policja niemiecka zastrzeliła 57 Żydów.

W grudniu 1942 roku wieś została wysiedlona przez Niemców. Mieszkańców wywieziono do obozu w Zamościu, a ich miejsce zajęli koloniści niemieccy z terenu Rumunii i Bułgarii. We wsi istniała również cegielnia, która zakończyła produkcję cegły w 1971 roku. W związku z reformą terytorialną kraju w 1954 roku utworzono w Niewirkowie gromadę, w skład której weszły: Cześniki, Niewirków, Niewirków-Kolonia, Poddąbrowa oraz Tomaszówka.

Poprawie uległ stan dróg, kiedy to w latach 1975-1977 wybudowano drogę z Miączyna do Niewirkowa i w latach 1977-1978 połączono Niewirków z Niewirkowem-Kolonią.

Wieś położona jest przy drodze powiatowej Miączyn-Niewirków i Niewirków-Kolonia – Kotlice.
Istnieje tutaj Ochotnicza Straż Pożarna.

Według stanu na dzień 31 grudnia 2004 roku wieś Niewirków liczyła 560 mieszkańców,natomiast na 31 grudnia 2005 roku 553 mieszkańców.